"Alman Romantizminde Sanat Eleştirisi Kavramı" Benjamin'in 1919'da Bern Üniversitesi'ne sunduğu doktora tezidir. Erken romantiklerin sanat eleştirisi konusundaki görüşlerine odaklanan bu eser eleştirel kuramın temel metinlerinden biridir ve günümüzde de pek çok çalışmaya konu olmaya devam etmektedir. Benjamin modern eleştiri kavramının temellerini 1800'lerin başlarında Schlegel ile Novalis'in attığına inanır. Erken romantikler eleştiriyi başlı başına sanat eseri mertebesine yükseltirler:
Eleştiri bir eserin yorumlanması değil tamamlanmasıdır; beğeniye bağlı bir yargılama değil eserdeki hakikatin açığa çıkarılmasıdır. Benjamin'in tezinde romantizmin daha yaygın olarak bilinen geç safhaları ile erken romantikler arasındaki farkları okuyoruz: Deha kültüne ve doğa tapınısına karşılık Kant'ın ve Aydınlanma'nın mirası olan eleştirel bir uyanıklık ve nesnellik. Sanatın dolayısıyla eleştirinin hakikatinin bulanıklaştığı günümüzde Benjamin bizi ikisinin de haysiyetini korumaya çağrıyor.