Kavşakta rastladım ona. Bir harmani ve bir asadan başka bir şeyi yoktu. Yüzün­de bir hüzün örtüsü; selamlaştık. "Evimi onurlandırın misafirim olun." dedim ona.

Benimle geldi. Karım ve çocuklarım ka­pıda karşıladılar bizi. Onlara gülümsedi. Onlar da hoşnut oldular bu Tanrı misa­firinden.

Sonra hepimiz birlikte sofraya oturduk. Misafirin varlığı merakla karışık bir mut­luluk veriyordu bize. Sessiz ve gizemli bi­riydi.

Yemekten sonra ocak başında toplan­dık. Ve ben gezilerini gezip dolaştığı yer­leri sordum ona.

O akşam ve ertesi akşam pek çok hikâye anlattı bize. Benim burada kaydettiklerim kendisi yumuşak huylu geniş yürekli biri olsa da yaşadığı hikâyelerin acılığıyla iç daraltan hüznüyle beslendi. Bunun için­dir ki bu hikâyeler onun teptiği yolların tozuyla ve gösterdiği sabrın bereketiyle yoğrulmuştur.