Müslümanların ötekilerle ilişkilerinde asıl olan barıştır ve savaşa ancak zorunluluk sebebiyle başvurulabilir. Barışı emreden ayetler ve Hz. Peygamber'in süre sınırı koymaksızın yaptığı andlaşmalar göz önüne alındığında türü ne olursa olsun Müslümanların yararını gerçekleştirmek amacıyla geçici veya sürekli olarak savaş haline son verip barışa yönelmekte ve bunun için andlaşmalar yapmakta bir mahzur bulunmamaktadır. Öyle olunca Müslüman olmayan ülkelerle ortak fayda esasına dayalı ilim kültür ticaret ve hizmet sektörlerinde ve başka alanlarda andlaşmalar yapmakta dinî yönden herhangi bir sakınca yoktur. Öte yandan İslam taraf oldukları andlaşmalara saygı göstermeleri hususunda Müslümanları icbar eder. Geçerli bir andlaşmanın gereklerini yerine getirmek Müslümanlar için hem dinî hem de hukuki bir sorumluluktur. Karşı tarafın gayrimüslim olması geçerli andlaşmadan doğan sorumlulukları yerine getirmeme hususunda Müslümanlar için asla bir mazeret olamaz.