"Kāf" harfi görünen varlık veya varoluşla ilgili bir remiz/semboldür. Görünün bu varlık hem gayba hem de şehâdete işâret ettiğine ve bu gerçekliği en mükemmel bir şekilde benliğinde toplayan tek varlık insân olduğuna göre "Kāf" harfinin sırrı da "insân-ı kâmil" ile örtüşmektedir.
Rûh'un hakîkatine erişebilmek önce Kāf/beden/nefs dağımızı aşmakla kısaca var zannettiğimiz "âriyet" varlığımızı ortadan kaldırmakla mümkündür. Tevhîd ilmi açısından bakıldığında da Kāf dağını aşmak; "sâlikin/tâlibin ef'âlinin sıfatının ve zâtının Hakk'ın olduğunu" bir insân-ı kâmil ile zevk etmesi anlamına gelmektedir. "Kāf Dağı" aynı zamanda uzaklığın ve zorluğun da bir karşılığı olarak kullanılmıştır. Aslında dünyâyı çevreliyor denen bu dağ bizi çevreleyen bizim bedenimizi/varlığımızı/nefsimizi oluşturan bir dağdır. Bu dağda yaşadığı düşünülen "Zümrüdüankā" ise Allāh'ın bize emânet ettiği/üflediği "Rûh"a işârettir.
Anlaşılıyor ki; "Kāf"ı tanımak varlığı/varoluşu anlamaktır. "Kāf"ı tanımak "Zümrüdüankā"yı aramaktır. "Zümrüdüankā"yı bulmak ise "Kāf/Benlik Dağı"nı aşma irâdesi/cehdi gösteren insânların kendi küllerinden yeniden doğarak Hakk ile "özde bir" oluşlarını idrâk etmeleridir. Kısaca dünyâ "beş" nokta üzerine kurulmuştur. Bunlardan üçü "şın"ın üç noktası diğeri ise "Kāf"ın iki noktasıdır. Çünkü "Aşk" ancak bu iki harfle yazılır.