Adı Garip'tir; yaşlı bir ozandır; otuz yıl önce Napoli'de sevdiği kadını Ceylan' kaybetmiştir. İşte bu yüzden zaman zaman Napoli'nin gürültüsüyle başbaşa kalmayı ister; yıllar önce söylenmiş ve sonra kentin derinliklerindeki düşlere gizlenmiş sözleri gencecik kahkahaları duyabilmek için. Ama zaman kendi kuyruğunu ısıran bir yılan gibi kıvrılmış geriye dönmüştür sanki. Karşısına bir kadın çıkmıştır: Vahide. O da Ceylan gibi genceciktir. Fas'ta yaşarken arkadaşı Sakine ile birlikte onlara güzel dünyalar vaat eden bir adamın peşine takılıp İtalya'ya gelmişlerdir. Genç bedenleri yüzlerce erkek tanımıştır; artık acılardan sıkıntılardan sefaletten arta kalanla yepyeni bir yaşam kurmaktır amaçları. Ne yazık ki kandırılmışlardır yeni bir yaşama duydukları büyük özlem gözlerini kamaştırmış tehlikeli ilişkilerin içine itildiklerini görememişlerdir. Garip içinde yıllar öncesinin heyecanını dirilten bu kadını bir arkadaşıyla birlikte kurtarmaya çalışır; oysa Vahide'nin aşktan beklediği başkadır. Usta yazar Tahar Ben Jelloun'un kaleminden çıkan Duygular Labirenti yaşamının sonuna yaklaşmış bir ozanın bir kentle savaşına dair uzun bir şiir.