Ecel ağlarını kanser tümörleriyle ördü...
O ak güvercinlerin kanadına takılıp ebed semasına nazlı bir eda ile süzülüp gitti...
Kanatlarından dökülen tüyler bizlere ayrılık yadigarı oldu...
Gözlerimizde yaş kaldı.. Yüreğimizde hasret...
Ve biz ölümü yaşadık...
Ölümün hiç de korkunç olmadığını gördük...
Ölümün güzel yüzünü seyrettik...
Ağlarken güldük...
Ayrılırken vuslat türküleri söyledik...
Ölümü sevdik.. Bediüzzaman'ın:
"Sizlere müjde! Mevt; idam değil hiçlik değil fena değil bir yer değiştirmektir" sözlerindeki hakikatin sırrına erdik...