Hicrî beşinci asırda yaşamış olan Abdülkâhir el-Cürcânî dil ilimlerinin gelişimi noktasında üstlendiği önemli role binaen imâmun-nuhât (dilcilerin öncüsü) ve şeyhul-belâga (belâgat otoritesi) gibi sıfatlarla anılmıştır. Esrârul-belâga ve Delailul-icâz gibi eserleriyle öne çıkan ve ansiklopedik bir âlim olan Cürcânî Kur'ân'ın i'câzının (mûcizevî yönünün) ortaya çıkarılmasını eserlerinin temel gayesi olarak görmüştür. Bu bağlamda nazm (sözdizimi) teorisini ortaya atmış ve i'câzı bu teori üzerinden temellendirmiştir. Cürcânî dil ve edebiyat meselelerini alışılmışın dışında bir yöntemle ele almıştır. Nitekim onun ortaya atmış olduğu kuramlar; Zemahşerî Râzî ve Sekkâkî gibi âlimleri oldukça etkilemiştir. Ayrıca modern dilbilimin günümüzde tartışmaya açtığı birçok meseleye Cürcânî'nin hicri beşinci yüzyılda -farklı kavramlarla- temas ettiğini söylemek mümkündür. Eserde alanında uzman akademisyenlerin hazırladığı on bir bölüm yer almaktadır. Bu bağlamda çalışma Abdülkâhir el-Cürcânî'nin hayatına eserlerine ilmî kişiliğine; fesahat meânî beyân bedî' edebî tenkit (nakd) gramer sözdizimi icâz ve delâlet anlayışına ayrıntılı olarak yer vermektedir. Bunların yanı sıra Cürcânîde lafız-anlam ilişkisi şiirin mâkullüğü meselesi ve onun modern dilbilime etkisi eserde tartışılan hususlardandır.