Körfez Savaşı kitle iletişim araçları kanalıyla bütün dünya tarafından izlenmesi olası ilk savaştı. Ekranlar kanalıyla bir bakıma gözlerinizin önünde cereyan ediyor gibi görünse de olup bitenlerin bu çok sınırlı ve hesaplı kitaplı gösteriminde kuşkulu bir nitelik kazanıyordu savaş.

1991'de bana turuncu renginde gibi görünen bir tülün gerisinden izlediğim savaş çığlıkları eskisinden daha kararlı bir şekilde 2003'ü karşıladı. Ben bu sesleri tanıyorum diyordum haber bültenlerine kulak verirken bu hayata ve barışa meydan okuyan kaba saba sesleri süpergüç fütursuzluğunu yoksullukla ve borçlulukla açıklanan sessizlik ve itaatleri tercüme analizleri fırsat düşkünlüğünün araya sıkıştırdığı yarım yamalak senaryoları tanıyorum.

Turuncu Günler'deki notların en azından bir kısmı Körfez Savaşı'yla ödenen bedellere rağmen değişmeyeceklerini biraz olsun hatırlatabilse ne mutlu bana...