Olgucu ve bilimsel tarih anlayışını savunan tarihçi Charles-Victor Langlois 1900 yılında şunları yazar: "Tüm çağların tüm ülkelerin yazarlarınca biriktirilmiş olan koskoca bir kitaplığın yani insanlığın yazınsal ve bilimsel mirasının sunduğu her tür kaynaktan halkın hızla ve güvenle bilgilenecek durumda olması için ne yapmalı? Bütün ilgililerin olabildiğince tam ve rahatça kullanması için bu mirası ne yolda bir düzene koymalı?" Bu sorunun çözümü kaynakça ya da kaynakça repertuvarları olarak adlandırılan düşünsel çalışmanın özel araçlarının kullanımındadır. Geçmişin metinlerini kaybolmaktan ya da unutulmaktan kurtaran kaynakça çalışmaları 19.yüzyılda amaçlarını belirlemiş kurallarını bulmuş ve araçlarını düzenleyerek 20.yüzyılın ortalarından başlayarak bir atılımı gerçekleştirmiş bilimsel araştırmalarla bütünleşerek yapısal bir değişime uğramıştır. Artık söz konusu olan bir "bilgi devrimi"dir.