İnsanlık tarihinin ne kadar gerisine gidilirse gidilsin onun dilden soyut düşünülmesi mümkün değildir. Tarih boyunca insanlar dil aracılığıyla birbiriyle iletişim kurmuş ve kurmaktadırlar. Dil kimi zaman tehlikeli olabilirken kimi zaman da büyük tehlikelerden kurtarmıştır. Bütün bunlarla beraber dilin insana sağladığı en önemli haslet ve şeref Allah'ın dil aracılığıyla elçileriyle görüşmesi ve kitaplarını bize dil aracılığıyla indirmesi olarak kabul edilebilir. Bu çalışma da Arap diliyle ilgilidir.

Arap dilinde cümlenin en küçük yapı taşı kelime olarak kabul edilmekte olup isim fiil ve harf olmak üzere üç kısımda incelenmektedir. Bunlardan cümlede bulunması zorunlu olan isimdir. Kurulan cümle bir eylem bildiriyorsa o zaman fiil kullanılır. Kelamın anlaşılması ve isimlerle fiillerin cümlede uyum içerisinde birbirine bağlanabilmesi için harflere
ihtiyaç duyulmaktadır. Bu bağlamda harfin Arap dilinde önemli görevleri olduğunun iddia edilmesi yanlış olmayacaktır. Bu araştırma Arap dilinde cümleyi oluşturan üç öğeden biri olan ve kullanılan kelimeleri birbirine bağlayarak anlam kazanmalarını sağlayan harfin bir cüzü olan harf-i cerler bağlamında Bakara Suresi özelinde belirlenen bazı filolojik tefsirlerdeki ihtilafları ve bu ihtilafların anlama olan yansımalarını konu
edinmektedir.

Dilin hatalardan uzak olması ve zamanla toplumların İslam'ı benimsedikten sonra Arap diline karşı olan öğrenme arzuları neticesinde bu dile bilmeden soktukları hatalı kullanımlardan korunması için birçok çalışma yapılmıştır. Bu kitap da bu gayelerle hazırlanmış bir çalışmadır.