İçimin "geçmiyor" sitemleriyle geçen zamanı düşünürken szihnimin alevli gömleğinin düğmelerini ilikledim. Zamanın dilimleriyle izah etmek acziyet gibi geliyor bana. Felsefedekbirbirlerinin yerini alarak zincirlendikleri sonsuz süre" tanımsıradan geliyor. Ya da maddenin varolma biçimleri arasındabirlikte zamanın da bulunması sonucunda nihayete ermiş olmgelmiyor. Newton'un saltık Einstein'ın izafiyet teorisine hiçistemiyorum. Kendi düşüncelerime en yakın tanımı Aristo'dO maddenin bulunmadığı yerde zamanın ve uzayın da bulunBuradaki madde tanımını duyguyla değiştirmek zamanın sadaynı zamanda etkisini de anlamlı kılıyor. Çünkü zamanın metkisiyle duygular üzerindeki etkisi aynı değildir. Ben Aristoolarak diyebilirim ki duyguların olmadığı yerde zamanın varyoktur. Duygularımdaki ıstırabın karıştığı bir zamanı yaşambütünleşmekle eş değerdir aslında. Sen yoksun ama yokluğuzaman acımasızca. Geçmeyen tek şey acılarımız. Acılarımızistememden dolayı mı zamana "acımasız" diyorum yoksa kegünahını zamandan çıkarmaya mı çalışıyorum bilmiyorum...