Bu eser zühdü irfanı efsanevî hayati ve özlü sözleriyle ilk dönem sufîleri arasında en çok dikkat çeken sîmalardan birisi olan Zunnun-ı Mısri'yi anlatıyor. İslam maneviyatının ve tasavvufun büyük üstadı Şeyhü'1-Ekber İbn Arabi'nin kaleminden çıkmış olması eserin önemini arttırıyor. Zunnun-ı Mısri'nin menkıbeleri hayati tanıdığı sufiler sözleri ve tasavvuf anlayışı merceğe alınmak suretiyle karakteristik bir sufinin şahsiyetinde bütün bir tasavvuf düşünce ve eylem olarak tanıtılıyor. Şeyh-i Ekber bu kitabı yazma sebebi olarak şunları zikrediyor: "Ben bu topluluğun içerisinde Zunnun-ı Mısri'den daha çok seyahat eden ve Allah dostlarıyla birlikte olan başka birisini görmedim." "Salihler anıldığında rahmet iner çünkü salihleri anmak Allah'ı anmak demektir. Onların anılmasıyla inen rahmet ise iliklerde müşahede edilir ve etkileri de dışarılardan zuhûr eder. Onlar yalnız Allah ile hatırlanır ve yalnız O'na izafe edilirler. Onlar yalnız O'nunla tanınmakta ve yalnız O'nun için aranmaktadırlar. Onlar tüm mahlukatın başvurusudur."

İslam maneviyatını temellerine inerek incelemek isteyenler için büyük bir hazine.