Ben olmamış bir kahraman emeklisi ben bir kırmızı çarpı ben uygun adım serseri bir gençlik düşü ben bir yanılgılar bileşimi ben: yeri belli olan; geçip gidiyorum şehrin içinden.Hayatın akışına aldırmıyorum.Çünkü ben suskunluk ve unutuşun sivil ifadesiyim.Aslında Promete'nin ciğerini söken kartal olmalıymışım. Promete olamadıktan sonra...Bir kitabın bize yeni bir dünyanın kapılarını aralamasını ya da kendi deneyimimize farklı ve daha parlak bir ışık tutmasını bekleriz çoğu kez. Çaresiz bir anlam arayışıdır bu. Murat Gülsoy İstanbul'da Bir Merhamet Haftası'nda bu çaresizliğin insani boyutunu aramaya çıkarken okurlarını da peşinden sürüklüyor. Kimi zaman ürkek kimi zaman saldırgan kahramanları kimi zaman şiirsel kimi zaman mekanik üsluplarıyla bizi "bakmaya" davet ediyorlar. Ancak Gülsoy'un edebiyatı röntgenci heveslerden uzakta arka pencereye değil yazıdan bir aynaya bakmaya çağırıyor okurunu. Anlamı kendinde gizli bir dünyayı seyre dalan insanların zihinlerinde geziniyoruz. Bir şeye dünyaya insanlara bakmanın kendimize bakmak; kendimize bakmanın bir şeye dünyaya insanlara bakmak olduğunu hissederek...