Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en büyük "katastrof"u 12 Eylül'dür. Peki 12 Eylül'ü hak ettik mi? Önce Türkiye toplumu böyle bir darbeyi daha kolay sindirebilecek bir ruh haline girmişti. Bunun altında tohumları yetmişlerin politik ortamında atılmış derin bir siyasî hayal kırıklığı yatıyor. Sıradan yurttaş Kenan Evren'in şahsında nihayet kendi gibi düşünen bir önder bulmuştu. Kenan Evren memlekette hangi kahveye gitseniz beş-on benzerini bulabileceğiniz bir tipti. "Sallandıracaksın ellisini..." diyenlerden farksızdı. Farkı sallandırma imkânını gerçekten bulabilmesi oldu. Türkiye bir bakıma 12 Eylül döneminden çıktı. Daha doğrusu çıkmış gibi yaptı. Diktatörlükten çıkmış Yunanistan İspanya gibi ülkeler diktatörlükleriyle yüzleştiler. Bu ülkelerde özgürlük içinde yaşayan bir toplumun keyfini hissediyorsunuz. Biz 12 Eylül'ün meydan okumasına karşılık vermedik. 12 Eylül son analizde toplumu bir yüzleşmeye çağırdı. Sakin bir karşılaşma olamazdı bu sert geçmesi kaçınılmazdı. Toplum olarak bu çağrıyı da işitmezlikten geldik. Basın hukuk kurumları üniversite politikacılar... kendilerini 12 Eylül'ün dayattığı koşullara uydurarak varoldular. Yüzleşmedik. Geleneklerimizi aşmak için bir çabaya girmedik. Bu nedenle hâlâ 12 Eylül'ün içindeyiz.