Bir gün; evrenin tüm renklerinden coşkunluğundan engin maviliklerinden savaşa doğmamış çocukların özgürce soluduğu bir dünyadan söz edeceğim sizlere...
Çocuk masumiyetinde taa benliğimizin derinliklerinde beslediğimiz düşlerimizin; bir gün bu adilane olmayan dünyanın karanlıklarını yırtıp maviliklere kavuşmasını istemekten daha insanca daha bilgece ane olabilir!?
Geleceğe dair içimizde yığdığımız güzel hayallerin gene bir gün devasa bir tufana dönüşüp zulmün saraylarını sarsan bir yüceliğe erişeceğiniz kim engelleyebilir ki!? İbvarhim'in (a.s.) ateşini söndürmeyegiden karınca misali yürekli ve azimli olunduğunda nemrud'ların tutuşturduğu ateşin yalımı bir daha masumları kuşatmamak üzere söznecektir!..
İbrahim (a.s.) gibi olmak; ne yüce ne zor! Karınca gibi olmak; ateşe su taşıyan bir yürekliliği yüklenmek!
Ben hem İbrahim soylu olmayı O'nun gibi zulme karşı durabilmeyi; hem de karınca misali küresel sömürgenin ateşini kalemimle söndürebilecek bir erdemi kuşanmayı yeğledim...