1890 yılında anayasal muhalefetin siyasal örgütlenmeye ulaşmasının ardından II. Abdülhamit popülerliğini artırmak için bağış ve yardım kuruluşları projelerini vurgulayan bir politika izleyerek kendisini fakir ve ihtiyaç sahibi halkının koruyucusu olarak yansıtmayı ve otokratik sisteme dayalı yönetimini meşru kılmayı amaçlamıştır. Bu amaçla toplumda yardıma en çok ihtiyaç duyan fiziksel engelliler ile iş kazası ya da doğal afet mağduru bireylere sosyal yardım hizmetleri sağlamıştır. Doğuştan engellilere iş kazası ve deprem mağdurlarına devlet eliyle sağlanan sosyal yardım ve hizmetleri anlamayı amaçlayan bu kitap bu konuda yayınlanan ilk çalışma olma özelliğini taşımaktadır.