Ruhuma üfleneni yazan bir kâtibim ben. Nice kelimelere gebe kalan onları ince ince tartıp sonunda kalemi mürekkebe batırıp yaz deneni yazan bir kâtibim...

Ben sesim ben soluğum... Beni uykularımdan uyandıran masaldan gerçeğe bir adım yaklaştıran ne olduğumu nerden gelip nereye gittiğimi hatırlatan mahremiyetimde insanlığın aradığı sırrı bulduğum bir nefesim.

Leyla'yım ben Zühre'nin duasıyım. Doğayı okur gibi ağacı yaprağı insanı okur gibi okunmayı bekleyen bir nesirim nazımım...

Açtım kollarımı bekliyorum. Sen gelince bahar gelecek sen gelince yağmur duracak. Kalemle nefes bir olacak. Gece güne dönecek öyle ya! Aslolan sözdür sevgili gerisi beyhude!