1985'de Hilfsverben des Herzens (Yüreğin Yardımcı Fiilleri) adlı eserinde annesinin ölümünü dokunaklı bir biçimde anlatan Péter Esterházy Sanat Yok romanında annesini tekrar yaşama döndürüyor. Ben-Anlatıcı romanı üzerinde çalışırken annesini neredeyse her gün görür; birlikte öğle yemeği yer ve konuşurlar. Bu sohbetler sırasında ellili yıllar ve 'Mucize Takım' Bern 1954 hakkında yeni öyküler öğrenir; annesinin Hidegkúti ve Puskás gibi büyük futbol yıldızları ile dostluk kurduğuna vakıf olur. Puskás annesine hayrandır ve aileyi zorunlu göçten kurtaran kişi olmuştur. "Onun tüm hayatı futboldu ve annemin kafasındaki dünya bir futbol sahasının dörtgenlerinden oluşuyordu."

Ve anlatıcı bu sahada aile öyküsünden aşina olduğumuz kişileri bir araya toplar; baba anne kardeşler alanda yerlerini alırlar fakat başka bir tertiple çıkmışlardır sahaya. Babanın yeni bir öyküsü vardır bu kez ve ona erken gelen ölüm bir lütuftur aslında. Oğlunun da bir aşk öyküsü vardır; kırk beş yıl önce başlayan bu hikâyenin karanlık gölgeleri hâlâ peşini bırakmamaktadır onun. Ve anne sonunda kendi ölüm ilanını oğluna dikte ettikten sonra dil futbol sahasını terk eder geriye kalan anlatıcının annesine duyduğu ve yüreğinde sonsuza dek yaşayacak olan harikulade bir bağlılıkla hayranlıktır.