Kur'an hz. İbrahim'in ağzından ben batanları sevmem (Kur'an 6/76) cümlesini nakleder. Kur'an batmayanı bulmanın ve ona iman etmenin seçkin kulların en önemli özelliklerinden biri olduğunu Hz. İbrahim'i örnek göstererek açıklar. Buna göre insanın gayb olan hakikati bulması için şahadet alemindeki gayba ait izleri sürerek mutmain olma sürecine girmesi gerekir.

Kur'an tefekkür tedebbür tezekkür akletme doğayı gözlemleme yani kısaca eşyanın hakikatine ilmi biryolculuk tavsiye eidlmiştir. Buna göre gayba imanın gereği gibi gerçekleşebilmesi için söz konusu potansiyel yeteneklerin layıkıyla kullanılması kaçınılmazdır. Bu bağlamda geçmiş ulema: "Gaybı bilgilerin keşfine dair zevki hakk'ı duymayan hayaline mahkum olur. Bu gaybi bilgilerin tahkikini bilmeyen taklidine zebun olur. Bu bilgi dinamizmine sarılmayan ne kendini ne de evreni tanır. Dolayısıyla hülyasına sarılır. Hülyasına sarılan ise hakikatten uzaklaşmış olur" demiştir.