Japonya ve Türkiye genellikle modernleşme/kalkınma tartışmalarının iki kutbu olarak ele alınır. 1960'lardan
günümüze uzanan bu kısır tartışmanın genel geçer bakışların dışına çıkabildiğini söylemek çok zor. Selçuk Esenbel Japon
Modernleşmesi ve Osmanlı'da konuyu Japonya tarihi bağlamına yerleştirerek bambaşka bir perspektif sunuyor. Japonya tarihini
Tokugawa ve Meiji dönemlerinin değişim dinamikleri çerçevesinde ele alıyor. Modernleşme "ihtiyacının" uzun dönemlere yayılan
nedenlerini sorunlarını ve en önemlisi toplumsal reflekslerde nasıl yer bulduğunu tartışıyor. Japonya tarihini bir bütün olarak
ele alırken kopuşların ve sürekliliklerin topluma etkilerini hesaba katıyor. Direniş ve uyum noktalarına işaret ettiği kadar "modernlik" tartışmasının kısıtlarına da dikkat çekiyor. Japonya-Osmanlı/Türkiye
tartışmasını ise modernleşme karşısındaki en önemli sınavlarını 19. yüzyılda vermiş bu iki ülkenin Orta Asya ve İslam dünyası üzerindeki diplomatik mücadeleleri alanında mercek altına alıyor. İki ülkenin milliyetçilik imparatorluk emperyal siyaset ve "dünya gücü" olma arzularının kesişme ve çatışma noktalarına dikkat çekiyor. Japonya tarihi üzerine kapsamlı bir eser niteliği taşıyan Japon Modernleşmesi ve Osmanlı aynı zamanda istihbarat raporlarının ve anıların izinde Orta Asya'da milliyetçiliğin etkisinde biçimlenen Japonya-Osmanlı çekişmesinin nabzını tutuyor.