Zerdüşt yeniden doğdu Nietzsche ile ve Nietzsche yeniden doğdu Ali ile ebedî döngü içerisinde; Nietzsche tekrar Yûnus gibi "Ete kemiğe büründü Ali diye göründü..."

Siz bana yetersiniz ey Dostoyevski'nin Raskolnikov ulusu! Siz bana yetersiniz ey Fatih'in bilge erenleri! Siz bana yetersiniz ey Alparslan'ın muhteşem disiplin ve enerji sahibi kâşif ruhlu askerleri! Siz bana yetersiniz ey Yûnus'un "Yaratılanı yaratandan ötürü severek" göklere yükselenleri! Siz bana yetersiniz ey Allah'ın ilahî cevherini koruyabilmiş kardeşlerim: Nietzsche'nin "Üst-insanları"...

"Ne Tanrı ne de çiçek ödüle ihtiyaç duymaz. Çünkü kendileri evrenin kutsal kaderine birer ödüldürler" derken Nietzsche'nin 21. yüzyılı bekleyen kan denizlerine insan eti kokan ırmaklara sesleri kesilmiş bebeklerin saçlarından ve kaşlarından akan kıpkırmızı kanlar arasından 'Hangi suçtan ötürü öldürüldüm?!' diye soru sorarcasına bakan masumca gözlerine 'Güç İsteminde Bulunan Akılcı Canavarlar'ın Sosyal Darwinci düşüncelerle verdiği kanlı yanıtlara dalıyordu gözleri; derin bakışlı kaygılı ve hüzünlü gözlerinin arasından ise göz yaşları âdeta Akdeniz'in sıcak ve tuzlu suyu gibi burnunun kıyısındaki çizgileri takip ederek yavaş yavaş çenesine doğru akarken sessiz bir hıçkırık yüreğinde mırıldanıyordu:

"Sürünün üyeleri gibi keşke ben de görmeseydim geleceği güç isteminde bulunan akılcı bencil canavarların kötü ruhlu üst-insanların 21. yüzyılda çıkaracağı kitleleri yok edecek savaşların çok yakın olduğunu..."