Bazı sabahlar vardır içinde dünyayı değiştirme hissiyle uyanırsın. Dünyayı değiştirdiğin olmaz pek ama kendi dünyanı değiştirirsin. Yollar dönersin kitapların filmlerin sergilerin şehirlerin ilhamıyla günleri gece edersin.

Yol ayrımları sancılıdır. Yol ayrımları seni sen kılar ve insanoğlunun yaradılışındandır ki her daim arkada kalan seçenek bir parça uykundan çalar.

Mevsimler kaldı geride. Aylar yıllar kaldı... Kurduğun her düşe tam on beş sene tam altmış mevsim şahit oldum. Daha sayısız mevsim sana ilham yanağında bir buse olmaya adı konmamış rüyalara ad olmaya geleceğim. Olur da içinde dünyayı değiştirme hissiyle uyanırsan yalnız kalmayasın diye.

Vakit avazın çıktığınca şarkılar söyleme vakti. Bir kuşa gülümsemek için sebepsiz bir iyilik yapmak için kimsenin ihtimal vermediği hayallerini gerçekleştirmek için yarını bekleme!

Yeni başlangıçlar için bir ilkbahar sabahından daha güzel ne olabilir?