Yer yer çatlamış eski kemanından görünürde ekmeğini çıkartmaya çalışan çalgıcı Jakob öteki sokak çalgıcılarından farlıdır. Önünde notalar vardır ama o zaman ölçüsünden melodiden yoksun sadece kendisi için varolan bir dünyada sadece kendisinin anladığı hissettiği bir şeyler çalıp durur; dolayısıyla da önündeki ters çevrilmiş eprimiş şapkasının içi genellikle boş kalır. Avusturya edebiyatının önemli simalarından Franz Grillparzer Yoksul Çalgıcı'da 19. yüzyılın vazgeçilmez edebiyat tipi "toplum dışı insanı" karşımıza çıkartır. Kendinden geçmişçesine kemanını "gıygıylayan" bu yaşlı adam aykırı bir sanatçı bir karşı tiptir; onun kişiliğinde sanat ile hayatın sanat ile toplumun ilişkisini sorgulayan küçük bir anlatı buluruz. Sanat Jakob için estetik-ahlaki bir ideal düzeyine çıkmış hayat demektir.