İstanbul bir imparator şehir. Roma'nın Bizans'ın Osmanlı'nın şaheserlerini bünyesinde toplamış. Tabiatın ona sunduğu muhteşem konumu büyük sanatkârların güzel eserlerilye uyum içinde gözler önüne sermiş. Geçen yüzyıllar bu şehri her bakımdan yıpratmış çaptan düşürmüş ama cami yıkılsa da mihrap yerinde kalmış. Klasik bir nostalji edebiyatıyla yakılıp yıkanlara uçup gidiverenlere ağlayıp sızlanmak yerine "ele geçmezse eğer sevdiğimiz çare ne; eldekini sevmeliyiz" diyerek bu haliyle İstanbul'u yeniden tanımaya keşfetmeye keyfini çıkarmaya orada yaşamayı bir sanat haline getirmeye ne dersiniz?