Halil Erhan doğup büyüdüğü toprakları anlatıyor: Karadeniz'i. Yeme
içme alışkanlıklarını ekonomik faaliyetleri ulaşımı evleri yaylaları
yoksulluğu yaşamları... Ama neredeyse hiçbiri sıradan anlatımlar
değil. Zira Erhan resmî tarihte olmayan ama aslında tarihin ta kendisi
olan şeylerden bahsederek zenginleştiriyor anılarını: Karadeniz'deki
Ermenilerden onların ekonomik faaliyetlerinden söz ediyor; harabeye
dönüşen yıktırılan talan edilen kiliselerden bahsediyor; "kıyımdan"
kurtulmak için kimliklerini saklamak zorunda kalan insanlara
değiniyor. Dedelerinden dinlediği insanların malına mülküne hatta
ailesine el koyan çetecileri eşkıyaları Topal Osman'ın katlettiği
Ermenileri bir eşkıya için yakılan "Davutoğlu" türküsünün nasıl
"Hekimoğlu"na dönüştüğünü cumhuriyet muhtarlarını hatiplerini
aktarıyor.
Sadece bunları değil İstanbul'a göç eden Karadenizli bir ailenin
çocuğunun yaşadığı zorlukları da okuyoruz Erhan'ın anılarında:
Alevi-Sünni gerginliği yüzünden biten arkadaşlıklarını üniversite
öğrencisiyken yurtlarda yaşadıklarını sol-sağ çatışmasıyla geçen
günlerini kontrgerillayı "Özel Harp Dairesi"ni...
Bilinen Karadeniz'in dışında bir Karadeniz anlatan tarihî tanıklıkları
aktaran bir kitap...