1130 (1718) senesinde Üsküdar'da doğan Hâşim Baba
Celvetî âdâb ve erkanına göre yetişti. Daha sonra
Bektaşîliğe yönelerek o yolda önemli bir konum olan
dedebabalık makamına kadar yükseldi.
Bektaşîlerin bir kısmı onun şeyhliğini kabul etmedi.
Hâşim Baba çok yönlü kişiliği nedeniyle bir yerde
karar kılamamış bunun sonucunda hem Celvetiler
hem de Bektaşiler tarafından kabul görmemiştir.
Celvetî Âsitânesi şeyhleri tarafından dışlanması
neticesinde vefatından sonra mensupları
kendisine
Hâşimiyye adlı bir tarikat nisbet etmişlerdir.
Vâridât'ında Hz. Ali'den ceddim diye
bahsederken divanının sonunda
Safiyyüddin-i Erdebilî vasıtasıyla Hz. Ali'nin
soyundan geldiğini beyan eder.
Kendi iç dünyasında muhtelif tezahürleriyle
yaşamış olduğu tasavvufî coşkuyu şiirlerine
başarılı bir şekilde taşıyan şair Allah aşkını
Ehl-i Beyt sevgisini en samimi duygularla
terennüm eder. Şiirlerinde Allah'a ulaşmanın
yollarını ve bu yolda sâliklerin karşılaşacakları
güçlükleri anlatır. Ona göre vahdete ulaşabilmek
için bir mürşide-pîre bağlanmak ve onun
rehberliğinde azami gayret göstermek
gerekmektedir.