Bu kitabı oluşturan mektuplar Sâmiha Ayverdi ve Annemarie Schimmel'in 1953 yılının Aralık ayında
başlayıp Ayverdi'nin 1993 yılında vefatına kadar devam eden yazışmalarıdır.
"...Bilmem bu hasetlerin biri hayatımın içini yakından tanımış olsaydı galiba kendisi için daha kolay bir kısmet
isterdi. Halbuki ben memnunum. Şükran ve sevinçle dolu. Çünkü bu sabah küçük bir kelebek bana geldi parmağımın
ucunda oturdu güzelliğini gösterdi. Çok şirin ve sevimli bir hayvancık! Bundan ötürü sabahtan beri memnunum. Bir
yalancı meslektaşıma rastlamakla beraber kelebeğin sevgisi mühim. Meslektaşın garip davranışı ehemmiyetsiz..."
Annemarie Schimmel
"...İyilik haberlerinize çok memnun olmakla beraber arkadaşlarınız tarafından gösterilen anlayışsızlığa âdeta
hüzün duydum. Mâmâfih işin aslına bakılacak olursa bu da bir emr-i tabii. Zîra insanoğlu şu bedenî ve nefsânî
temâyül ve ilcâlarına hâkim olup onlardan boş kalan yere ruhânî ve insânî unsurlar getirmedikçe; kıskançlık haset
yalan ve kibir gibi sıfatların elinden dilinden zuhur etmemesi gayri kabil. Ne yapalım? Bütün bunlara bir nevi hüzün
duysak da mey'us ve mükedder olmayız; çünkü zehre karşı panzehir olan aşk ve iman havamızı dembedem
temizlemekte ve yıkamakta."
Sâmiha Ayverdi