Platon'un  Kratylos'u  dahiyane  ancak  bir  o  kadar  da  bilmecemsi  bir  diyalogdur.  Metindeki  etimolojik 
araştırmanın sıradüzeninden açıklamaların arkasındaki niyetin ciddiyetine Sokrates'in tartışmada hangi 
safı  tuttuğundan  Platon'un  kasten  gizlenen  gerçek  fikirlerine  sırlarla  dolu  bir  atmosfer  Kratylos'un 
satırlarında bile isteye oluşturulmuş gibidir. Bu sır perdesini kaldırmaya çalışan okuyucu ya da çevirmen 
her seferinde yeniden dilin içine davet edildiğini fark etmekten kendisini alamaz. Kratylos belki tam da 
dile  yönelik  soruların  cevaplarının  ancak  dilin  içinde  aranabileceğinin  çıkmazına  giden  bir  yol  olarak 
tasarlanmıştır.

Bu yolda yürüyen yorumcu filolojinin en küçük ayrıntıları gözden kaçırmayan bakışından yararlanırken 
metnin kültürel ve felsefi bağlamına da nüfuz etmek zorunda kalır. Elinizdeki inceleme böyle iki yönlü bir 
yöntemsel  yaklaşımla  Klasik  Atina'da  doğa-yasa  (physis-nomos)  arasındaki  gerilimin  dilsel  boyutlarını 
açığa çıkarmayı amaçlamaktadır. Zira Yunan dilindeki fonetik bir sorunu maddi kültüre dair bir ayrıntıyı 
Yunan alfabesinin  tarihsel gelişimini ya da deyimsel bir ifadenin dayandığı toplumsal belleği araştırırken 
yorumcu her seferinde felsefenin ayakkabılarıyla dil yolunda yürüdüğünün bilincine varır. Dil yolunda ve 
okuru da dil yoluna davet ederek.