Ayhan Bozfırat 1970 sonrası Türk öykücülüğünün usta yazarlarındandır. 12 Mart ve 12 Eylül gibi toplumsal değişim ve dönüşümlerin yoğun bir biçimde yaşandığı bir dönemde kaleme aldığı öyküleriyle bu süreçlere tanıklık eder. Toplumsal düzendeki değişimler ve bunun bireyin iç dünyasında meydana getirdiği huzursuzluklar Ayhan Bozfırat'ın öykülerinin temel izleğini oluşturur. Kafka ve Beckett etkisinin yer yer gözlemlendiği bu öykülerde  toplumsal meseleler derinlikli ve bütünlüklü bir bakış açısıyla ele alınır. Genellikle kenar semtlerdeki sıradan insanların konu edildiği öykülerde kişilerin birçoğu arada kalmışlığı ve yoğun bir iletişimsizliği yaşarlar. Yazar öykü kişilerini daha çok kadınlar arasından seçmesine rağmen feminist bir bakış açısı benimsemez ve meseleleri insan olmanın beraberinde getirdiği durumlar olarak algılar. Süse ve betimlemeye gerek duymayan Ayhan Bozfırat düşle gerçeğin iç içe geçtiği çağrışımlara açık öykülerde şiirsel bir dile yaslanır.