Yirminci yüzyılın ilk çeyreğine baktığımızda Arap şiirinin gerek şekil gerekse konu açısından klasik Arap şiirinden çok farklı bir çizgiye yöneldiğini müşahede etmekteyiz. Bunun temel sebeplerinden birisi de hiç şüphesiz ki yaşadığımız dünyada farklı zaman ve nedenlerle ortaya çıkan edebî ekollerdir.  Hayatın her yönünde büyük değişime sebebiyet veren bu ekollerin  doğal olarak modern Suriye edebiyatına da birtakım yansımaları olmuştur.
Bu çalışma Suriye edebiyatındaki klasiklerin önemli şairlerinden sayılan Muhammed el-Bizm Hayreddîn ez-Ziriklî Halîl Merdembek Şefik Cebrî ve Bedevî Cebel; romantik ekolden Nesîb ᷾Arîda Vasfî Kurunfulî Zekî Konsul Abdüsselâm ῾Uyûn's-Sûd Nizâr Kabbânî ve Abdulbâsit es-Sûfî; parnasyenlerden Hayreddîn el-Esedî Nedîm Muhammed ve Ömer Ebû Rîşe; realistlerden Abdüsselâm el-῾Uceylî Süleymân el-῾İsâ Şevkî Bağdâdî Muhammed el-Mâğût ve Fâyiz Haddûr; sürrealistlerden Orhân Müyesser Nihâd Rıdâ Adonis ve Muhammed ῾İmrân  ve son olarak semboliklerden ῾Alî el-Cündî Abdülkerîm en-Nâ῾im Memdûh ᷾Advân ve Nezîh Ebû ῾Afeş gibi şairler ve şiirlerinden kesitleri kapsamaktadır.
Bu çalışmadaki temel amaç Suriye'de ortaya çıkan edebî ekol temsilcilerini Türk araştırmacılara tanıtarak okuyucuya;  karanlıkta kalmış gibi görünen Suriye edebiyatı hakkında bir nebze ışık tutabilmektir.