Bu kitap Sartre'ın deyimiyle "şiir" sözcüğün Farsça anlamıyla da "gazel" yaralı bir göğsün "göğüs kanamaları" ile "çölsel bir ruh"un "dağınık yakarmaları"dır. Bu çöl "benim dünyam" olduğu gibi "benim yüreğim"dir de.."benim yabancı kendim" "benim tutuşmuş ekinsiz yaşantım".. Özetle "benim yaşam öyküm"dür.