Dünyaya anlam kazandırmak için anlattığımız öyküler mitoloji ve din edebiyat ve felsefe bilim ve sanat fikirlerimizi başkalarına aktarma araçlarımızdır. Ancak düzen arayışımızın altında temel düzensizlik korkusu yatar. Gerçek kaosu imgelemek zordur onu betimlemekse çok daha zordur.

Kaos İmgelemi'nde Martin Meisel büyük bir tutkuyla ve heyecanla mutlak kaosu göstermek ortaya koymak ve rasyonalize etmek için müthiş bir uğraş veriyor. Bu amaçla kaos imgesinin toplumsal psikolojik ve kozmolojik dönüşüm noktalarının öyküsünü aktarıyor. Edebiyattan felsefeden resimden grafik sanatından bilimden dilbilimden müzikten ve filmlerden örneklerle 18. ve 19. yüzyıllarda kaosun yıkıcılıktan özgürlük ve enerji sağlama potansiyeli olan bir imgeye dönüşümünün olağanüstü öyküsünü anlatıyor.

Sophokles Platon Lucretius Calderon Milton Haydn Blake Faraday Çehov Faulkner Wells ve Beckett okumaları ile Brueghel Rubens Goya Turner Dix Dada ve fütürist ressamların tablolarını aynı potada eriten Meisel termodinamikte enerji ve entropinin ele alınışındaki devrime dikkat çekiyor. Yazar sonunda bu kaotik çerçeveyi anlam amaç ölümlülük ve zihin gibi konuları açıklamakta kullanıyor.