Jung ilk kez 1912 yılında yayımladığı Libidonun Sembolleri ve Dönüşümleri'yle Freud'un psikanalitik ekolünden kopuşunu ilan etti. Kitap çok geçmeden onun en bilinen ve en etkili çalışması haline geldi. Teorisinin gelişiminde geçiş halindeki bir durumu temsil ettiği için uzun yıllar boyunca eserini yeniden düzenlemek isteyen Jung bu isteğini ancak 1952 yılında gerçekleştirebildi. 
Jung'un kendi sözleriyle Dönüşüm Sembolleri "şizofreninin prodromal evrelerinin pratik bir anlayışı üzerine genişletilmiş yeni bir yorumdur. Vakanın belirtileri sembolik paraleller labirentinde yani örnek teşkil eden durumun anlamını saptamak istiyorsak mutlaka gerekli olan ayrıntılar arasında bize yol göstermek için Ariadne ipini oluşturur." 
Jung bu paralelliklerin izlenmesinde disiplinlerarası bir yol çizerek dinden mitolojiden etnolojiden sanattan ve psikiyatriden yararlanır. Batıdan ve Doğudan birçok eseri ele alır. İmge sembol ve mit arasındaki ilişkileri saptar; rüyalar masallar efsaneler ve fantezi görüntülerinin arketiplere dayanan nedenlerini açıklayıp yorumlar.