Bu kitapta XIII. yüzyılda Türkiye Selçuklularında faaliyet gösteren tasavvufî zümreler (Kâzerûnîler Evhadîler Kübrevîler Vefâîler Rifâîler Ekberîler Mevlevîler Bektaşîler Kalenderîler) kurucuları ve mensupları yayıldıkları belde ve bölgeler birbirleriyle ilişkileri ve tartışma konuları tekke ve zâviye eksenli yapılanmaları ihtida ve iskân faaliyetlerinde oynadıkları roller açısından mercek altına alınmıştır. Özellikle menâkıbnâmelerin satır aralarında ve derinlerinde yatan XIII. yüzyıla ilişkin tasavvufî yapı ortaya çıkarılmış ve bu yüzyılın Anadolu tasavvuf tarihi açısından bir mayalanma dönemi olduğu ortaya konmuştur.