Her insanın ulaşmayı gaye edindiği elde etmeyi arzu ettiği  ve değişmeyen bir problemi olarak duran mutluluk genelde felsefenin özelde ise siyaset ve ahlâkın en temel kavramlarından ve problemlerinden biri olagelmiştir. Bu kitap IX-XI. yüzyıl arasındaki dönemde İslam felsefesini temsil eden filozofların mutluluk görüşlerinin bütün yönleriyle tasvir ve tahlil edilip ortaya konmasını amaç edinmektedir. Mutluluk filozoflar tarafından psikolojiden epistemolojiye oradan ahlâk ve siyasete kadar felsefenin her konusuyla alakalı olarak ele alınmıştır. Onun bu kapsamıyla ortaya konulabilmesi aynı konuların bir şekilde incelenmesini gerektirmiş ve buna bağlı olarak filozofların bütün sistemlerinin göz önünde tutulması bir zorunluluk olmuştur. Dolayısıyla insanoğlunun değişmeyen bir problemi olarak duran böylesi bir konuya İslam filozoflarının nasıl baktığını tespite çalışmak bir yandan açık bir şey gibi görünen mutluluk konusunun nerelere kadar uzandığının görülmesine bir yandan da insanın kadîm bir probleminin çözümüne katkı sağlayacağını ummaktayız.