Orta yol yoktu ve bulunamazdı. Ya "efendi" olmalıydı ya da "itaat etmeli"ydi. Bu nedenle herhangi bir şekilde merhamet göstermek zayıflık anlamına geliyordu. Merhametin vahşi hayatta yeri yoktu. Merhamet edersen bu ancak korku olarak anlaşılırdı ve bu yanlış anlamalar ölümle sonuçlanabilirdi. Öl ya da öldür yen ya da yenil... Tek kanun buydu ve zamanın ötesinden gelen bu kanuna itaat ediyordu.
Elinde sopa olan adama itaat etmesi gerekiyordu. Güçlü olan o idi ama bu onunla dost olması anlamına gelmiyordu
Ataları da geçmişte bu şekilde savaşarak hayatta kalmışlardı. Böylece ırkının vahşi tarafı yeniden Buck'ta ortaya çıkmaya başlamıştı
Bu nedenle herhangi bir şekilde merhamet göstermek zayıflık anlamına geliyordu. Merhametin vahşi hayatta yeri yoktu
Vahşi ilkellik sabır gerektiriyordu. Örümceğin panterin ve yılanın da vahşi doğada böyle bir sabra gereksinimi vardı. Yaşamın kendisi kadar azimli inatçı ve sabırlı olmak gerekiyordu. Ve sürünün peşini bırakmadığı yürüyüşünü geciktirdiği genç erkek geyikleri sinirlendirdiği yavrularının yanındaki dişileri endişelendirdiği ve yaralı geyiği ürküttüğü sırada Buck'ta bu sabır vardı.
Affetmek onun kitabında yazmıyordu çünkü affetmek vahşi yaşama dair bir durum değildi ve Buck'ın yaşamında yeri yoktu.

"Vahşetin Çağrısı güzel bir düzyazı şiiri olarak adlandırılabilir." - Eleştirmen Maxwell Geismar