Sultan II. Abdülhamid dönemi Osmanlı ülkesinde yetişmiş birçok edip ve dilciden birisi de Lübnanlı Corcî Şâhîn 'Atıyye'dir. Erken yaşlarda dil ve edebiyata ilgi duyan Corcî genç yaşında nazmettiği şiirlerini içeren divanıyla araştırılmaya değer bir şahsiyet olarak ön plana çıkmıştır. Rum Ortodoks kilisesi müntesibi olan Lübnanlı şair hayatı boyunca eğitim faaliyetlerinin bir parçası olmuş ve çeşitli kurumlarda Arap Dili dersleri vermiştir. Corcî ayrıca dönemin önde gelen ilmi ve edebi mecmualarında çok sayıda makale yayınlamış ve bir dönem sahibi olduğu haftalık siyasi-edebi gazete olan el-Murâkıb'ı yöneterek basın dünyasında yer almıştır. Dönemin popüler yabancı dillerine hakimiyeti uzmanlık alanına dair eserleri ve eğitim faaliyetlerine aktif katılımı ilme ve edebiyata ilgili bir çevreye sahip olması onun kültür seviyesini ortaya koyan önemli ip uçlarıdır. Corcî'nin şiire olan ilgisi ise ayrı bir değerlendirme konusudur. Genç yaşta nazmettiği şiirlerinden oluşturduğu divanında şair içerik bakımından klasik şiir temalarından birçoğuna dair örnekler sunmuştur. Şiirlerinde kullandığı ifadelerden toplumsal ve küresel olay ve durumlara karşı duyarlılık seviyesi yüksek olduğu anlaşılan Corcî'nin şiirlerindeki muhteva ve üslup incelendiğinde onun Neoklasik Ekole mensup bir şair olduğu görülmektedir.