Türkiye'de son 20 yıldır devlette köklü değişiklikler yaşanıyor. Buna paralel devlet hem kurumsal yapısı hem de aktörleriyle yoğun şekilde tartışılıyor. Ancak bu tartış­malarda çoğunlukla ya kişilere ya da güncel teknik değişikliklere yoğunlaşılıyor. Bu­günü anlamak için tarihe baş­vurulduğunda ise çoğu zaman umutsuz bir şekilde de­ğiştirilemez olduğu kabul edilen ezeli ve ebedi bir güçlü devlet miti tekrarlanıyor. Fakat hem günümüz devletini ve yaşadığı dönüşümü hem de köklerini bulduğu iddia edilen dönemleri anlamak için devleti tarihsel ve toplumsal bütünlüğü içinde incelemek gerekiyor.
İşte Fatma Eda Çelik'in bu kitabı tartışmaların fay hattını oluşturan bir konuya "kişisel iktidara" ve onun kurumsal boyutuna "devlet başkanlığına" bu bakış açısıyla bir çözümleme getirme iddiası taşıyor. Tartışmanın tarihsel köklerine yoğunlaşarak Osmanlı Beyliği'nin tarih sahnesine çıktığı dönemden başlayarak Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulduğu döneme kadar geçen süreci inceliyor. Sorunun kişilerden değil toplumun örgütlenme biçiminden kaynaklandığını ve ancak toplumsal sınıfların devinimi içinde açıklanabileceğini gösteriyor. Toplumsal iktidarın farklı yoğunlaşma ve merkezileşme biçimleri aldığını; devlet başkanlığının da tarih boyunca bu doğrultuda biçimlendiğini ortaya koyuyor. Bu nedenle 1920'li yıllarda iki kişi Vahdettin ve Atatürk; iki hükümet İstanbul ve Ankara Hükümetleri biçiminde görülen karşıtlığın aslında iki farklı örgütlenme tarzının karşı karşıya gelmiş olmasından kaynaklandığını söylüyor. Cumhuriyet'in "mülk"ün temelini oluşturan "kişisel iktidar"a karşı nasıl Büyük Millet Meclisi ve Başkanı'nda cisimleşen bir "gayri-şahsi iktidar" yarattığını ortaya koyuyor. Böylelikle devletin değişim ve dönüşümüne vurgu yaparak bu sürecin somut tarihsel gelişimi içinde nasıl incelenebileceğini gösteriyor.