Çocukluğumda Yunus'un ilahileri okunurken en çok dikkatimi çeken şey okuyanın bunu büyük bir aşkla yapmasıydı. "Aşkın aldı benden beni bana seni gerek seni" derken herkes ağlardı.Muhabbet kültürünün yaşadığı bu topraklarda 'sevgi' ve 'aşk' iki ayrı sözcükle ifade edilir. Politizasyonun yükseldiği dönemlerden kalma alışkanlıkla aşk hep küçümsendi. Sevgi Batı geleneğinden aktarmayla yüceltilip aşk bize yabancı kılındı. Oysa bizim kültürümüz 'aşk'la var olagelmiştir.Sevgi ve aşk kadar bereketli başka bir duygu yoktur.Bu kitapta bir tartışma açmak istedim. Yeni bir yüzyıla girerken eski düşünce kalıplarını davranış biçimlerini kadın-erkek ilişkilerini artık tartışmamız gerektiğini düşünüyorum. 20. yüzyıl bütün bunların yerine sadece arzuyu ve elde etmeyi koydu. Arzu ve fetih duyguları doyurulunca doyumsuz ve sonsuz olan aşk da tükenir.