Osmanlı Medreseleri kuruluşundan 1914 tarihine kadar hemen hiç değişmeksizin eğitim ve öğretim faaliyetine devam etmiştir. Bu dönem içerisinde medrese ilk yüz elli yılda gelebileceği en yüksek seviyeye ulaşmış ve bundan sonra kısa bir duraklama ve arkasından da hızlı bir bozulma dönemine girmiştir. Özellikle II. Mahmud döneminde devletin tüm kurumlarında olduğu gibi eğitim sisteminde de büyük değişiklikler yapılmıştır. Medresenin yanında bir çok batı modelinde orta lise ve yüksek okul açılmış; defalarca ıslah edilmeye çalışılan -ancak bir türlü başarılamayan- medreseler kendi kaderine terk edilerek ilgisiz bırakılmıştır. Bu kitapta ele aldığımız konu ilgisiz kalan medresenin Batı modelli alternatif eğitim kurumları karşısında kendini yenileme ve ıslah etme çabalarıdır.