Din-sağlık gibi disiplinler arasında bağlantılar kurmak din felsefesinin temel işlevlerinden birisi belki de en önemlisidir. Bu felsefe ancak farklı konular ve disiplinler arasında ilişkiler kurmak sorunları diyalojik ve diyalektik bir tarzda ele almak suretiyle varlığını ve dinamizmini sürdürebilir. Böylece bir din felsefecisi insanlığın sahici sorunlarıyla yüzleşebildiği yeni bilgi ve deneyimler ışığında kendini yenileyebildiği felsefesini güncelleyebildiği ölçüde nesnelere dünyaya ve olup bitenlere farklı bakabilmeyi ve değişik bakış açıları geliştirebilmeyi öğrenebilir. Aksi takdirde din felsefesi metinlerinin sadece geçmiş filozofların kendi yaşadıkları döneme ilişkin birtakım konulardaki görüşlerinin tekrarlandığı ölü metinlere dönüşmesi kaçınılmazdır. Bu felsefeyi de felsefeciyi de bitiren ve yaratıcılığını yok eden en kritik sorundur. Bu yüzden din felsefesinin alanını genişletmek ve oraya farklı katkılar sunmak çeşitli konulara bir de bu açıdan bakmak önümüze farklı kanallar açabilir. Zaten din-sağlık ilişkisinin imkânı sorunu gibi önemli bir konuyu ele alıp tartışmanın amacı tek boyutlu (siyah-beyazcı) bir anlayışı değil farklı renkleri içinde barındıran renkler arası geçişi mümkün kılan çoğulcu ve bütünsel bir içeriğe sahip olan bir din felsefesi anlayışının oluşumuna mütevazı bir katkı yapmaktır.